Φοβάμαι…
Το παραδέχομαι, φοβάμαι…
Πέρασαν άραγε τα χειρότερα;
Πέρασε η καταιγίδα;
Αν ναι, τότε γιατί δε βλέπω το ουράνιο τόξο;
Γιατί δε βγαίνει η όμορφη Ίριδα;
Σιωπή, εσύ πάντα με βοηθούσες,
με λογίκευες.
Ας συνεργαστούμε ακόμη μια φορά,
να μην επιβαρύνουμε τα πράγματα…
Ας βυθιστούμε παρέα
στο απέραντο μπλε της μοναξιάς!
A.K
0 Comments:
Post a Comment