Σε περιμένω,
όπως η παπαρούνα την άνοιξη,
το ξερό χώμα τη βροχή,
ο ισοβίτης στο κελί του ένα πουλί,
ο ναυαγός ένα σάπιο σανίδι.
Σε θυμάμαι,
να περνάς τις μέρες σου ξένοιαστα,
να ‘χεις την άγια αμαρτία στο αίμα σου,
να στέκομαι θρυμματισμένη στο κατώφλι σου
και συ τον ήλιο να κουρσεύεις.
0 Comments:
Post a Comment