Lara Fabian - Je t'aime…
Ένα απίστευτα ερωτικό κομμάτι από μια υπέροχη φωνή!
Δευτέρα 21 Ιουνίου 2010
Προτάσεις Βιβλίων : ‘’Λευκή Ορχιδέα’’
Ένα βιβλίο που αξίζει να διαβάσουμε γιατί ‘’η αληθινή αγάπη είναι σαν τη λευκή ορχιδέα. . . ριζωμένη γερά στην άμμο, αψηφά τα καταστροφικά στοιχεία της φύσης και τα αδέξια ποδοπατήματα των ανθρώπων και ανθίζει ξανά με το πρώτο φιλί της άνοιξης…!’’
Καλή ανάγνωση!
Α.Κ
Τετάρτη 9 Ιουνίου 2010
Κωνσταντίνος Βήτα - Two
We are made wise not by the recollection of our past,
but by the responsibility for our future.
George Bernard Shaw
Παρασκευή 21 Μαΐου 2010
Δρόμος χωρίς γυρισμό
Μην κοιτάς πίσω, η ζωή μόνο μπροστά σε πάει…
Μη γυρίσεις πίσω, έχουν δίκιο, το γυαλί δεν ξανακολλάει!
Φύγε! Φύγε!
Όχι δεν είσαι δειλός! Δυνατός είσαι.
Κάνεις αυτό που δεν έχω το κουράγιο να κάνω εγώ!
Σπάσε τις αλυσίδες! Φύγε!
Δραπέτευσε από τη φυλακή της συνήθειας…Φύγε!
Άνοιξε φτερά και πέτα μακριά από το βάλτο του συμβιβασμού!
Φύγε! Φύγε!
Η καρδιά λαχταρά να ερωτευτεί ξανά…ν’ αγαπηθεί.
Τι περιμένεις; Φύγε!
Εγώ δεν έχω τίποτα άλλο πια! Στέρεψα!
Τι με κοιτάς; Φύγε!
Εγώ;
Εγώ είμαι δειλή… Φοβάμαι.
Έχει στοιχειώσει το παρελθόν το μυαλό μου
και οι αναμνήσεις αλύπητες με πολεμούν.
Εγώ;
Πώς να σ’ αποχωριστώ;
Πώς να φύγω;
A.K
Ετικέτες Technorati: Τα ποιήματά μου
Πέμπτη 20 Μαΐου 2010
Γύρνα εκεί που αγαπάς
Στα μισά του δρόμου θα χαθείς,
μόνος που πας.
Γύρνα εκεί που αγαπάς μην κρυφτείς.
Tέτοια λύπη δεν της άξιζε.
Καν' την καλά!
Kι όσα θέλει πιο πολλά να της πεις.
Μέσα στα χέρια σου μόνο μπορεί,
έτσι ο έρωτας να την τιμωρεί.
Μέσα στα μάτια σου μόνο κυλά,
η σκιά σου πάντα θα της μιλά.
Καίει η άσφαλτος στο φεύγα σου,
κόντρα μην της πας.
Τα συντρίμμια της καρδιάς της κρατάς!
Γίνε στέγη για το δάκρυ της όπως και εχτές,
γίνε αδύναμος ξανά κι ας μη θες!
Τρίτη 18 Μαΐου 2010
Μονόγραμμα
Θα πενθώ πάντα – μ' ακούς; -- για σένα,
μόνος,στον Παράδεισο
Θα γυρίσει αλλού τις χαρακιές
της παλάμης,η Μοίρα,σαν κλειδούχος.
Μια στιγμή θα συγκατατεθεί ο Καιρός.
Πώς αλλιώς,αφού αγαπιούνται οι άνθρωποι.
Θα παραστήσει ο ουρανός τα σωθικά μας
Και θα χτυπήσει τον κόσμο η αθωότητα
Με το δριμύ του μαύρου του θανάτου.
. . .
ΙΙΙ.
Έτσι μιλώ για σένα και για μένα.
Επειδή σ' αγαπώ και στην αγάπη ξέρω
να μπαίνω σαν Πανσέληνος.
Από παντού,για το μικρό το πόδι σού μες στ' αχανή
σεντόνια.
Να μαδάω γιασεμιά κι έχω τη δύναμη
αποκοιμισμένη,να φυσώ να σε πηγαίνω
μες από φεγγαρά περάσματα και κρυφές της θάλασσας στοές
υπνωτισμένα δέντρα με αράχνες πού ασημίζουνε.
Ακουστά σ' έχουν τα κύματα.
Πώς χαϊδεύεις,πώς φιλάς
Πώς λες ψιθυριστά το "τί" και το "έ".
Τριγύρω στο λαιμό στον όρμο
Πάντα εμείς το φώς κι η σκιά
Πάντα εσύ τ' αστεράκι και πάντα εγώ το σκοτεινό πλεούμενο.
Πάντα εσύ το λιμάνι κι εγώ το φανάρι το δεξιά.
Το βρεγμένο μουράγιο και η λάμψη επάνω στα κουπιά.
Ψηλά στο σπίτι με τις κληματίδες
τα δετά τριαντάφυλλα και το νερό πού κρυώνει.
Πάντα εσύ το πέτρινο άγαλμα και πάντα εγώ η σκιά πού μεγαλώνει.
Το γερτό παντζούρι εσύ,ο αέρας πού το ανοίγει εγώ.
Επειδή σ' αγαπώ.
Πάντα εσύ το νόμισμα και εγώ η λατρεία πού το εξαργυρώνει.
. . . Πια δεν έχω τίποτε άλλο!
Μες στους τέσσερις τοίχους, το ταβάνι, το πάτωμα,
να φωνάζω από σένα και να με χτυπά η φωνή μου.
Να μυρίζω από σένα και ν' αγριεύουν οι άνθρωποι.
Επειδή το αδοκίμαστο και το απ' αλλού φερμένο
δεν τ' αντέχουν οι άνθρωποι κι είναι νωρίς, μ' ακούς;
Είναι νωρίς ακόμη μες στον κόσμο αυτόν αγάπη μου.
ΙV.
Είναι νωρίς ακόμη μες στον κόσμο αυτόν, μ' ακούς;
Δεν έχουν εξημερωθεί τα τέρατα, μ' ακούς;
Το χαμένο μου το αίμα και το μυτερό, μ' ακούς
μαχαίρι
Σαν κριάρι πού τρέχει μες στους ουρανούς
και των άστρων τούς κλώνους τσακίζει, μ' ακούς;
Είμαι εγώ, μ' ακούς;
Σ' αγαπώ, μ' ακούς;
Σε κρατώ και σε πάω και σού φορώ
το λευκό νυφικό της Οφηλίας, μ' ακούς;
Πού μ' αφήνεις, πού πάς και ποιός, μ' ακούς,
σού κρατεί το χέρι πάνω απ' τούς κατακλυσμούς;
. . .
Πουθενά δεν πάω, μ' ακούς;
Ή κανείς ή κι οι δύο μαζί, μ' ακούς;
Το λουλούδι αυτό της καταιγίδας και μ' ακούς,
της αγάπης,
μια για πάντα το κόψαμε.
Και δεν γίνεται ν' ανθίσει αλλιώς, μ' ακούς;
Σ' άλλη γη,σ'άλλο αστέρι, μ' ακούς;
Δεν υπάρχει το χώμα δεν υπάρχει ο αέρας
που αγγίξαμε, ο ίδιος, μ' ακούς;
Και κανείς κηπουρός δεν ευτύχησε σ' άλλους καιρούς
από τόσον χειμώνα κι από τόσους βοριάδες, μ' ακούς,
να τινάξει λουλούδι, μόνο εμείς, μ' ακούς,
μες στη μέση της θάλασσας.
Από το μόνο θέλημα της αγάπης, μ' ακούς,
ανεβάσαμε ολόκληρο νησί, μ' ακούς;
Με σπηλιές και με κάβους κι ανθισμένους γκρεμούς
άκου,άκου!
Ποιός μιλεί στα νερά και ποιός κλαίει- ακούς;
ποιός γυρεύει τον άλλο,ποιός φωνάζει-ακούς;
Είμαι εγώ πού φωνάζω κι είμαι εγώ πού κλαίω, μ' ακούς;
Σ' αγαπώ, σ' αγαπώ, μ' ακούς;
Οδυσσέας Ελύτης
Δευτέρα 17 Μαΐου 2010
Αν σ' ονειρευτώ
Βλέπουν τα μάτια πιο καλά αν τα κρατάω κλεισμένα,
όλα τριγύρω αδιάφορα απ' το πρωί ως το βράδυ.
Μα όταν κοιμάμαι στα όνειρα, κοιτάνε μόνο εσένα
και με το μαγικό τους φως διαλύουν το σκοτάδι.
Μέχρι να σε δω,οι μέρες μου θα είναι μέρες δίχως μάτια…
Αν σ' ονειρευτώ,οι νύχτες μου θα κλέψουνε της μέρας τα παλάτια.
Τι αιμοβόρος τύραννος που έγινε ο χρόνος,
των μακρινών αιώνων του τις ώρες θα ρωτάω.
Θέλω καλή απάντηση κι όσο όσο την πληρώνω
Ο έρωτας ακούει με τα μάτια, γι ' αυτό κουφός είμαι και μόνος!
Ετικέτες Technorati: Μουσική
Ετικέτες Technorati: Μουσική
Ερωτικό γράμμα ( Μη χάνεις το θάρρος σου )
Μη χάνεις το θάρρος σου
εμείς πάντα το ξέραμε
πως δεν χωράει
μέσα στους τέσσερις τοίχους
το μεγάλο μας όνειρο.
Εμάς τα σπίτια μας είναι όλοι οι δρόμοι
που στα σπλάχνα τους κοιμούνται
τόσοι σκοτωμένοι.
Θα θυμάμαι πάντοτε τα φιλιά σου
που κελαηδούσαν σαν πουλιά
θα θυμάμαι τα μάτια σου
φλογερά και μεγάλα
σαν δυο νύχτες έρωτα
μέσα στον άγριο πόλεμο.
Τάσος Λειβαδίτης
Ετικέτες Technorati: Τάσος Λειβαδίτης
Ετικέτες Technorati: Poetry