Όνειρα, όνειρα, όνειρα…
Κλείνω τα μάτια κι ονειρεύομαι.
Μόνο εκεί βρίσκω πια χαρά!
Ω! Μα πόση ευτυχία μπορεί να προσφέρει
ένα όνειρο, μια ψευδαίσθηση, μια ουτοπία…
Πόση χαρά μπορεί να δώσει κάτι τόσο εφήμερο
και εύθραυστο που διαρκεί ίσως και λίγα δευτερόλεπτα.
Κι όμως!
Όνειρα, μια έμμεση φυγή
προς αυτό που λαχταρώ..
Ζωή είσαι σκληρή!
Γιατί;
Ακόμα κι έτσι, σ’ αγαπώ!
Συγχώρα με αν σ’ έχω υποτιμήσει.
Δε το ‘θελα …
Άλλοι σε μειώνουν στα μάτια μου.
A.K
0 Comments:
Post a Comment