Έξω βρέχει, κι εγώ εδώ να περιμένω ένα σημάδι
Ένα δικό σου σημάδι…
Η απουσία σου πονάει, κόβει στα δυο την καρδιά μου
Κι ψυχή μου δακρύζει…
Δακρύζει που δεν είσαι εδώ να την πάρεις αγκαλιά
Να της μιλήσεις τρυφερά όπως μόνο εσύ ξέρεις
Παίζοντας με τις χορδές του πυρήνα της
Την πιο γλυκιά μελωδία της ζωής μου
Μακάρι να’ ξερα πού είσαι τώρα
Τι να σκέφτεσαι
Αν σου λείπω όσο εσύ εμένα
Αν μ’ αγαπάς όσο εγώ εσένα
Άκου! Έξω βρέχει ακόμα, οι σταγόνες χορεύουν
Στον έντονο μα σταθερό ρυθμό της βροχής,
Σαν το ρυθμό που ακολουθούν οι χτύποι της καρδιάς μου
κάθε φορά που σ’ αντικρίζω.…
0 Comments:
Post a Comment