...Γιατί εκείνος που πιο πολύ αγαπώ στον κόσμο, πλάι μου κοιμόταν, κάτω απ’ το ίδιο σκέπασμα, μεσ’ στην ολόδροση νυχτιά. Μέσα στη σιωπή και το φθινοπωριάτικο φεγγαροφώς, το πρόσωπό του σε μένα ήταν στραμμένο και το μπράτσο του είχε απαλά το στήθος μου αγκαλιάσει...
κι ήμουν τη νύχτα αυτή τόσο ευτυχισμένη..!
Ουώλτ Ουίτμαν
0 Comments:
Post a Comment