Το εγχειρίδιο του Πολεμιστή του Φωτός

Ένας πολεμιστής εκμεταλλεύεται κάθε ευκαιρία για να μάθει.

Οι αποφάσεις του λαμβάνονται με θάρρος, νηφαλιότητα και καμιά φορά με μία δόση τρέλας.Δέχεται τα πάθη του και τα ζει έντονα…

…χωρίς έμπνευση και εμπειρία, δεν υπάρχει εκπαίδευση που να φέρνει αποτελέσματα.

Ο πολεμιστής διακινδυνεύει την καρδιά του μόνο για κάτι που αξίζει τον κόπο.

Ένας πολεμιστής δεν περνάει τις μέρες του προσπαθώντας να παίξει το ρόλο που επέλεξαν άλλοι γι’ αυτόν.

Για να πιστέψει στο δρόμο του,δεν έχει ανάγκη να αποδείξει πως ο δρόμος του άλλου είναι λανθασμένος.

…στον πόλεμο και στον έρωτα δεν είναι δυνατό να προβλεφθούν όλα.

Ένας πολεμιστής του Φωτός μοιράζεται τον κόσμο του με εκείνους που αγαπά.

Ένας πολεμιστής του Φωτός διατηρεί πάντα την καρδιά του άδεια από το συναίσθημα του μίσους.

…ξέρει πως το ένστικτο είναι το αλφάβητο του Θεού και συνεχίζει να ακούει τον άνεμο και να μιλάει με τα αστέρια.

Είναι διάφανος στις πράξεις του και μυστικοπαθής στα σχέδιά του.

Ένας πολεμιστής δεν επιτρέπει στον εαυτό του να τρομάξει όταν ακολουθεί αυτό που έχει ανάγκη .Χωρίς αγάπη, αυτός δεν είναι τίποτα.

Αδικίες συμβαίνουν.Όλοι μπλέκονται σε καταστάσεις που δεν τους αξίζουν…

Οι πραγματικοί σύντροφοι ενός πολεμιστή βρίσκονται πάντα στο πλευρό του,τόσο στις δύσκολες,όσο και στις ευνοϊκές στιγμές.

Υπάρχουν στιγμές κατά τις οποίες είναι απαραίτητο να δράσεις και άλλες κατά τις οποίες πρέπει απλώς να υπομείνεις.

Ο πολεμιστής γνωρίζει πως ένα μεγάλο όνειρο αποτελείται από ένα σωρό διαφορετικά πράγματα,ακριβώς όπως το φως του ήλιου είναι το σύνολο εκατομμυρίων ακτινών.

Ο πολεμιστής του Φωτός επικεντρώνεται στα μικρά θαύματα της καθημερινής ζωής.

…Εσύ όμως,είσαι θλιμμένος.Κι αυτό αποδεικνύει πως η ψυχή σου είναι ακόμα ζωντανή…!

 

 

                                                                Paulo Coelho

Δευτέρα 25 Μαΐου 2009

Αφιερωμένο…

Ένα ελπιδοφόρο μήνυμα για όλους μας...

Γιατί στη ζωή το πιο σημαντικό δεν είναι το να μην πέσεις (αυτό είναι αναπόφευκτο),αλλά να βρίσκεις τη δύναμη κάθε φορά να σηκώνεσαι!

Dedicated to all of you...

Α.Κ

Παρασκευή 20 Φεβρουαρίου 2009

Πέτα με ψηλά-Οναρ

Ένα αγαπημένο τραγούδι για όλους εκείνους που πέρασαν από τη ζωή μας και άφησαν το στίγμα τους με τον έναν ή τον άλλο τρόπο...

Α.Κ

Για ν’ αναπαραστήσω τους πόθους μου

Αγάπη μου, για ν’ αναπαραστήσω τους πόθους μου
έπιασα κι έβαλα τα χείλη σου στον ουρανό που μίλαγες.
Απαράλλαχτα έτσι σαν άστρο
τα φιλιά σου μέσα στην ολοζώντανη νύχτα
και τον ολκό των μπράτσων σου ολόγυρά μου.
Σαν τη φλόγα εκείνη που σημαίνει άλωση
Τα όνειρά μου είναι στον κόσμο
φωτεινά και ατέρμονα.
Κι όταν δεν είσαι εκεί,
ονειρεύομαι ότι κοιμάμαι και ονειρεύομαι ότι ονειρεύομαι.

                                                                      Paul Eluard

Πέμπτη 19 Φεβρουαρίου 2009

Ερωτικό

Ναι, αγαπημένη μου. Πολύ πριν να σε συναντήσω
εγώ σε περίμενα. Πάντοτε σε περίμενα.
Σαν ήμουνα παιδί και μ' έβλεπε λυπημένο η μητέρα μου έσκυβε και με ρωτούσε.
Τι έχεις αγόρι μου;
Δε μίλαγα. Μονάχα κοίταζα πίσω απ' τον ώμο της
έναν κόσμο άδειο από σένα.
Και καθώς πηγαινόφερνα το παιδικό κοντύλι
ήτανε για να μάθω να σου γράφω τραγούδια.
Όταν ακούμπαγα στο τζάμι της βροχής ήταν που αργούσες ακόμα
όταν τη νύχτα κοίταζα τ' αστέρια ήταν γιατί μου λείπανε τα μάτια σου κι όταν χτύπαγε η πόρτα μου κι άνοιγα δεν ήτανε κανείς.
Κάπου όμως μες στον κόσμο ήταν η καρδιά σου που χτυπούσε.
Έτσι έζησα. Πάντοτε.
Κι όταν βρεθήκαμε για πρώτη φορά - θυμάσαι; - μου άπλωσες τα χέρια σου τόσο τρυφερά σα να με γνώριζες από χρόνια.
Μα και βέβαια με γνώριζες. Γιατί πριν μπεις ακόμα στη ζωή μου είχες πολύ ζήσει μέσα στα όνειρά μου αγαπημένη μου.
Α, θα 'θελα να φιλήσω τα χέρια του πατέρα σου, της μητέρας σου τα
γόνατα που σε γεννήσανε για μένα
να φιλήσω όλες τις καρέκλες που ακούμπησες περνώντας με το φόρεμα σου
να κρύψω σα φυλαχτό στον κόρφο μου ένα μικρό κομμάτι απ' το σεντόνι που κοιμήθηκες.
Θα μπορούσα ακόμα και να χαμογελάσω στον άντρα που σ' έχει δει γυμνή πριν από μένα να του χαμογελάσω,
που του δόθηκε μια τόση ατέλειωτη ευτυχία. Γιατί εγώ, αγαπημένη,
σου χρωστάω κάτι πιο πολύ απ' τον έρωτα εγώ σου χρωστάω το τραγούδι και την ελπίδα, τα δάκρυα και πάλι την ελπίδα.
Σ’ αναζητάω
σαν τον τυφλό που ψάχνει να βρει το πόμολο της πόρτας σ’ ένα σπίτι που ‘πιασε φωτιά.
Θα σ’ ακούω σαν τον τυφλό που κλαίει,
ακούγοντας μακριά τη βουή μια μεγάλης γιορτής.

                                                                          Τάσος Λειβαδίτης

Sonnet XVIII

Shall I compare thee to a summer's day?
Thou art more lovely and more temperate.
Rough winds do shake the darling buds of May,
And summer's lease hath all too short a date.
Sometime too hot the eye of heaven shines,
And often is his gold complexion dimm'd;
And every fair from fair sometime declines,
By chance, or nature's changing course untrimm'd;
But thy eternal summer shall not fade,
Nor lose possession of that fair thou ow'st;
Nor shall Death brag thou wander'st in his shade,
When in eternal lines to time thou grow'st.

So long as men can breathe, or eyes can see,
So long lives this, and this gives life to thee.

                                                             William Shakespeare

How Do I Love Thee?

How do I love thee? Let me count the ways.
I love thee to the depth and breadth and height
My soul can reach, when feeling out of sight
For the ends of Being and ideal Grace.

I love thee to the level of everyday's
Most quiet need, by sun and candlelight.
I love thee freely, as men strive for Right;
I love thee purely, as they turn from Praise.

I love thee with the passion put to use
In my old griefs, and with my childhood's faith.
I love thee with a love I seemed to lose
With my lost saints, I love thee with the breath,
Smiles, tears, of all my life! and, if God choose,
I shall but love thee better after death.

                                                Elizabeth Barrett Browning

Κέρκυρα …

Ουράνιο τόξο μετά την καταιγίδα…

Τοποθεσία: Κανόνι

Ηλιοβασίλεμα μετά την καταιγίδα την ίδια μέρα…

Θέα από το δωμάτιό μου (210)

Τοποθεσία: Κανόνι,αεροδιάδρομος

12/02/2009

Τετάρτη 18 Φεβρουαρίου 2009

Όμορφα λόγια…

«Συνάντησα στο δρόμο έναν πολύ φτωχό νέο άντρα που ήταν ερωτευμένος. Το καπέλο του ήταν παλιό, το σακάκι του φθαρμένο, ο μανδύας του σκισμένος στους αγκώνες, τα παπούτσια του έμπαζαν νερά

και η ψυχή του αστέρια!!!»

Βίκτωρ Ουγκώ

Αντίο

  Πόσοι θα λεν’ αυτή την ώρα αντίο σ’ αγαπημένους φίλους,

πόσοι θα κλαίνε για την ευτυχία που φεύγει

και τα μαντήλια θ’ ανεμίζουν άτονα

ώσπου να γίνει ο πόνος τους ένα σημείο στον ορίζοντα!

 

Τ’ αντίο αυτά δεν τα υποφέρω.

Έμοιαζε η αγάπη μας ωραίο βιβλίο.

Τώρα που εσύ θα φύγεις στα γόνατα θα κάνω πως τ’ αφήνω

και μια προς μια θα αναπολήσω τις σελίδες,

τα πρόσωπα που τόσο τέλεια διεγράφησαν,

όσα θαυμάσια και συγκλονιστικά συνέβησαν.

 

Και θα σκεφτώ τι κέρδισα σ’ αισθήματα,

πόσα καινούρια, δύσκολα νοήματα διδάχτηκα.

Τώρα που εσύ θα φύγεις, αυτά μου μένουν.

Όχι τ’ αντίο και τα δάκρυα και τα μαντήλια.

                                                                  Κώστας Ταχτσής

Κοντά σου

Κοντά σου δεν αχούν άγρια οι ανέμοι.

Κοντά σου είναι η γαλήνη και το φως.

Στου νου μας τη χρυσόβεργην ανέμη

ο ρόδινος τυλιέται στοχασμός.

 

Κοντά σου η σιγαλιά σα γέλιο μοιάζει

που αντιφεγγίζουν μάτια τρυφερά

κι αν κάποτε μιλάμε, αναφτεριάζει,

πλάι μας κάπου η άνεργη χαρά.

 

Κοντά σου η θλίψη ανθίζει σα λουλούδι

κι ανύποπτα περνά μεσ’ στη ζωή.

Κοντά σου όλα γλυκά κι όλα σα χνούδι,

σα χάδι, σα δροσούλα, σαν πνοή.

                                                            Μαρία Πολυδούρη

Το άλλο μου μισό...

Το άλλο σου μισό είναι αυτός που έρχεται τόσο κοντά στην ψυχή σου, όσο κανένας άλλος.

Είναι το άτομο που δεν σε πειράζει αλλά σου αρέσει να στέκεσαι μπροστά του γυμνός ψυχικά αλλά και σωματικά.

Είναι το άτομο που το κουβαλάς μέσα σου, όπου κι αν πας. Βλέπεις κάτι ή σκέφτεσαι κάτι και το πρώτο που θέλεις είναι να το μεταφέρεις στο άλλο σου μισό. Να το ξαναζήσεις μαζί του.

Είναι το άτομο που το νοιάζεσαι και νιώθεις ότι σε νοιάζεται, Ειλικρινά και βαθιά...

Είναι το άτομο που θέλεις να τα μοιράζεσαι όλα. Γιατί έτσι αισθάνεσαι...

Είναι ένα είδος προέκτασης του εαυτού σου. Τον κοιτάς και δε τον βλέπεις με την συμβατική έννοια, αλλά τον βλέπεις με τα μάτια της ψυχής.

Δυο μέρες μόνο

Δυο μέρες μόνο, να σε κρατάω αγκαλιά.

Δυο μέρες μόνο, να σ’ έχω δίπλα μου ξανά,

για λίγο μόνο...

Δυο μέρες μόνο, σ’ ένα ταξίδι αστραπή,

να ξεδιπλώνω, να παίρνει ανάσα η ζωή,

για λίγο μόνο...

Για τόσο μόνο, φως να γεμίζουν οι στιγμές,

να λάμπουν μες στο χρόνο,

όλο το σώμα μου να ζει,

για σένα μόνο...

Δυο μέρες μόνο, να συνηθίζει το κορμί

κι εγώ να λιώνω

κι έπειτα μόνο τη φωνή σου ν’ ανταμώνω.

Δυο μέρες μόνο, όσο μια βόλτα διαρκεί,

για τόσο μόνο...

Όλη η ζωή μου αυτή η στιγμή.

Δυο μέρες μόνο...

Dangerously in love…

You are my life.

My happiest moments weren’t completely,

if you weren’t by my side.

With you next to me, there’s no darkness

I can’t overcome.

You’re my raindrop, I am the sea.

With you and God, who’s my sunlight,

I bloom and grow so beautifully.

Baby I’ m so proud, proud to be your girl.

You make the confusion go all away

from this cold and messed up world!

I’m in love with you, you set me free.

I can’t do this thing called life without you here with me, cause I’m dangerously in love with you.

I’ll never leave. Just keep lovin’ me,

the way I love you loving me.

I appreciate the love and dedication from you to me.

I know it ain’t easy loving me.

Later on in my destiny I see myself having your child.

I see myself being your wife.

And I see my whole future in your eyes.

I’m grateful to have you by my side.

Everytime I see your face my heart smiles.

I cannot do anything without you in my life,

holding me, kissing me, loving me...

Ερωτικό ΙΙ

Σε περιμένω,

όπως η παπαρούνα την άνοιξη,

το ξερό χώμα τη βροχή,

ο ισοβίτης στο κελί του ένα πουλί,

ο ναυαγός ένα σάπιο σανίδι.

 

Σε θυμάμαι,

να περνάς τις μέρες σου ξένοιαστα,

να ‘χεις την άγια αμαρτία στο αίμα σου,

να στέκομαι θρυμματισμένη στο κατώφλι σου

και συ τον ήλιο να κουρσεύεις.

Ζωή σαν…Όνειρο

Όνειρα, όνειρα, όνειρα…

Κλείνω τα μάτια κι ονειρεύομαι.

Μόνο εκεί βρίσκω πια χαρά!

Ω! Μα πόση ευτυχία μπορεί να προσφέρει

ένα όνειρο, μια ψευδαίσθηση, μια ουτοπία…

Πόση χαρά μπορεί να δώσει κάτι τόσο εφήμερο

και εύθραυστο που διαρκεί ίσως και λίγα δευτερόλεπτα.

Κι όμως!

Όνειρα, μια έμμεση φυγή

προς αυτό που λαχταρώ..

Ζωή είσαι σκληρή!

Γιατί;

Ακόμα κι έτσι, σ’ αγαπώ!

Συγχώρα με αν σ’ έχω υποτιμήσει.

Δε το ‘θελα …

Άλλοι σε μειώνουν στα μάτια μου.

                                                                  A.K

Τρίτη 17 Φεβρουαρίου 2009

Ωραία λόγια…

‘’Αν ο Θεός ξεχνούσε για μια στιγμή ότι είμαι μια μαριονέτα, φτιαγμένη από κουρέλια και μου χάριζε ένα κομμάτι ζωή, ίσως δεν θα έλεγα όλα αυτά που σκέφτομαι, αλλά σίγουρα θα σκεφτόμουν όλα αυτά που λέω εδώ.
Θα έδινα αξία στα πράγματα, όχι γι' αυτό που αξίζουν, αλλά γι' αυτό που σημαίνουν.
Θα κοιμόμουν λίγο, θα ονειρευόμουν πιο πολύ, γιατί για κάθε λεπτό που κλείνουμε τα μάτια, χάνουμε εξήντα δευτερόλεπτα φως.
Θα συνέχιζα όταν οι άλλοι σταματούσαν, θα ξυπνούσα όταν οι άλλοι κοιμόταν.
Να λες πάντα αυτό που νιώθεις και να κάνεις πάντα αυτό που σκέφτεσαι.
Αν ήξερα ότι σήμερα θα ήταν η τελευταία φορά που θα σ' έβλεπα να κοιμάσαι, θα σ' αγκάλιαζα σφιχτά και θα προσευχόμουν στον Κύριο για να μπορέσω να γίνω ο φύλακας της ψυχής σου.
Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα σ' έβλεπα να βγαίνεις απ' την πόρτα, θα σ' αγκάλιαζα και θα σού 'δινα ένα φιλί και θα σε φώναζα ξανά για να σου δώσω κι άλλα.
Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα άκουγα τη φωνή σου,
θα ηχογραφούσα κάθε σου λέξη για να μπορώ να τις ακούω ξανά και ξανά.
Αν ήξερα ότι αυτές θα ήταν οι τελευταίες στιγμές που σ' έβλεπα, θα έλεγα "σ' αγαπώ" και δεν θα υπέθετα, ανόητα, ότι το ξέρεις ήδη.’’
                                                                                                                                                                         Gabriel Garcia Marquez

 

Ο Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες (ισπ. Gabriel José García Márquez) είναι σπουδαίος Κολομβιανός συγγραφέας, βραβευμένος με Νόμπελ Λογοτεχνίας.

Δευτέρα 16 Φεβρουαρίου 2009

Γύρω από την αγάπη

Δεν περιστρέφεται η γη γύρω απ' τον ήλιο
μα περιστρέφεται η γη γύρω απ' την αγάπη
μια ζωή.

Και όλα αυτά που σου 'χα πει
πως δε θα αγαπήσω,
παίρνω πίσω.
Σου δίνω πάλι το κορμί κι ότι με διαλύει θα διαλύσω.

Όλο γυρίζω μια ζωή γύρω απ' την αγάπη.
Λέω δεν έχω αντοχή κι όμως ξαναχτίζω την αγάπη.

Όλο γυρίζω μια ζωή γύρω απ' την αγάπη.
Όλο πεθαίνω ξεψυχώ και όλο επιστρέφω στην αγάπη.

Έτσι είναι μάτια μου η καρδιά.
Φταίει το υλικό της.
Σπάει στα δύο μια βραδιά κι όμως επιμένει να χτυπά.
Εγώ που είχα ορκιστεί την καρδιά να σώσω,
θα στη δώσω.

Πάρε καρδιά μου την καρδιά.
Φέρ’ τη μου συντρίμμια.
Τα συντρίμμια θα ενώσω

Σάββατο 14 Φεβρουαρίου 2009

Such a romantic story….