Εσύ με ξέρεις πιο πολύ

Εσύ με ξέρεις πιο πολύ, απ' όλους στη ζωή μου.
Τα μαγικά ταξίδια μου, τα έκανες κι εσύ.
Όταν η νύχτα μ' έστελνε, στα στέκια της ερήμου,
για σένα ήταν πάντα απλό, να ψάξεις να με βρεις.

Σου λέω με ξέρεις πιο πολύ, απ' όλους στη ζωή μου
για σένα είναι πάντα απλό, να ψάξεις να με βρεις.
Κι απόψε, μες την έρημη την πόλη, που με βρήκες πάλι,
πάρε με κοντά σου...

Κρύψε με μες το παλτό σου, κάνε με κορμί δικό σου,
ως την άκρη του μυαλού σου, ως την άκρη του ουρανού σου.
Τύλιξέ με στο κασκόλ σου, σαν παιδί σαν άγγελό σου
να χαθώ στη μυρωδιά σου, να χωρέσω στ' όνομά σου.

Η πόλη παίζει τη σκληρή, στα ενήλικα παιδιά της
κι αν λείπει το άλλο σου μισό, μισός μένεις κι εσύ.
Μα όταν μαζί σου περπατώ, στα έρημα στενά της
στο πέλαγος της μοναξιάς μου, γίνεσαι νησί.

Τρίτη 10 Φεβρουαρίου 2009

Να 'ρθεις όπως θα 'ρθουν τα χελιδόνια

Τι και αν με πίκρανες πολύ,μέσα μου η αγάπη ζωντανή
είναι για σένα όπως τότε που σε είχα...
Κατάρα αν είσαι ή προσευχή ή κάποιας θάλασσας ακτή,
ή κάποια μοίρα που με μάγεψε στα αλήθεια...

Σε μυρίζω στον αέρα του χειμώνα,
με χαϊδεύεις όταν γίνεσαι βροχή.
Να γυρίσεις σαν θα 'ρθουν τα χελιδόνια
και της άνοιξης να πάρεις τη μορφή.

Μα λεν’ συνέχεια οι παλιοί πως αν ραγίσει το γυαλί,
σβήνει η αγάπη και η θλίψη καίει τα στήθια.
Κι αν βρεί ο χρόνος γιατρικό και πεις ξανά το σ' αγαπώ,
ψέμα αν είναι δε θα ξέρεις η αλήθεια

Να με θυμηθείς

Κάθε που νιώθω μοναξιά,σκέφτομαι πως υπάρχεις
Και θέλω να 'ρθω εκεί κοντά,τίποτα να μην πάθεις.
Θα πλέξω χρώμα της φωτιάς,με το χαμόγελό σου
Σε άδεια δωμάτια σκοτεινά,θα βλέπω απ' το φως σου.

Να με θυμηθείς, να με θυμηθείς
Δεν φταίω εγώ,μέσα μου θα ζεις...
Να με θυμηθείς,να με θυμηθείς
Δεν φταίω εγώ,μέσα μου θα ζεις...

Κάθε που πνίγομαι σκυφτός,στα τρύπια όνειρά μου
Πιστεύω σαν ηθοποιός,πως βρίσκεσαι κοντά μου.