Το εγχειρίδιο του Πολεμιστή του Φωτός

Ένας πολεμιστής εκμεταλλεύεται κάθε ευκαιρία για να μάθει.

Οι αποφάσεις του λαμβάνονται με θάρρος, νηφαλιότητα και καμιά φορά με μία δόση τρέλας.Δέχεται τα πάθη του και τα ζει έντονα…

…χωρίς έμπνευση και εμπειρία, δεν υπάρχει εκπαίδευση που να φέρνει αποτελέσματα.

Ο πολεμιστής διακινδυνεύει την καρδιά του μόνο για κάτι που αξίζει τον κόπο.

Ένας πολεμιστής δεν περνάει τις μέρες του προσπαθώντας να παίξει το ρόλο που επέλεξαν άλλοι γι’ αυτόν.

Για να πιστέψει στο δρόμο του,δεν έχει ανάγκη να αποδείξει πως ο δρόμος του άλλου είναι λανθασμένος.

…στον πόλεμο και στον έρωτα δεν είναι δυνατό να προβλεφθούν όλα.

Ένας πολεμιστής του Φωτός μοιράζεται τον κόσμο του με εκείνους που αγαπά.

Ένας πολεμιστής του Φωτός διατηρεί πάντα την καρδιά του άδεια από το συναίσθημα του μίσους.

…ξέρει πως το ένστικτο είναι το αλφάβητο του Θεού και συνεχίζει να ακούει τον άνεμο και να μιλάει με τα αστέρια.

Είναι διάφανος στις πράξεις του και μυστικοπαθής στα σχέδιά του.

Ένας πολεμιστής δεν επιτρέπει στον εαυτό του να τρομάξει όταν ακολουθεί αυτό που έχει ανάγκη .Χωρίς αγάπη, αυτός δεν είναι τίποτα.

Αδικίες συμβαίνουν.Όλοι μπλέκονται σε καταστάσεις που δεν τους αξίζουν…

Οι πραγματικοί σύντροφοι ενός πολεμιστή βρίσκονται πάντα στο πλευρό του,τόσο στις δύσκολες,όσο και στις ευνοϊκές στιγμές.

Υπάρχουν στιγμές κατά τις οποίες είναι απαραίτητο να δράσεις και άλλες κατά τις οποίες πρέπει απλώς να υπομείνεις.

Ο πολεμιστής γνωρίζει πως ένα μεγάλο όνειρο αποτελείται από ένα σωρό διαφορετικά πράγματα,ακριβώς όπως το φως του ήλιου είναι το σύνολο εκατομμυρίων ακτινών.

Ο πολεμιστής του Φωτός επικεντρώνεται στα μικρά θαύματα της καθημερινής ζωής.

…Εσύ όμως,είσαι θλιμμένος.Κι αυτό αποδεικνύει πως η ψυχή σου είναι ακόμα ζωντανή…!

 

 

                                                                Paulo Coelho

Δευτέρα 25 Μαΐου 2009

Πέτα με ψηλά-Οναρ

Ένα αγαπημένο τραγούδι για όλους εκείνους που πέρασαν από τη ζωή μας και άφησαν το στίγμα τους με τον έναν ή τον άλλο τρόπο...

Α.Κ

Παρασκευή 20 Φεβρουαρίου 2009

Ο Δεκέμβρης του 1903

Κι' αν για τον έρωτά μου δεν μπορώ να πω -
αν δεν μιλώ για τα μαλλιά σου, για τα χείλη, για τα μάτια·
όμως το πρόσωπό σου που κρατώ μες στην ψυχή μου,
ο ήχος της φωνής σου που κρατώ μες στο μυαλό μου,
οι μέρες του Σεπτέμβρη που ανατέλλουν στα όνειρά μου,
ταις λέξεις και ταις φράσεις μου πλάττουν και χρωματίζουν
εις όποιο θέμα κι' αν περνώ, όποιαν ιδέα κι' αν λέγω.

                                                                             Π. Καβάφης

Πέμπτη 19 Φεβρουαρίου 2009

Somewhere i have never travelled

Somewhere I have never travelled, gladly beyond
any experience, your eyes have their silence,
in your most frail gesture are things which enclose me,
or which I cannot touch because they are too near.

Your slightest look easily will unclose me
though I have closed myself as fingers,
you open always petal by petal myself as Spring opens
(touching skilfully, mysteriously) her first rose

Or if your wish be to close me,                                                         I and my life will shut very beautifully, suddenly,
as when the heart of this flower imagines
the snow carefully everywhere descending;

Nothing which we are to perceive in this world equals
the power of your intense fragility: whose texture
compels me with the colour of its countries,
rendering death and forever with each breathing.

I do not know what it is about you that closes
and opens; only something in me understands
the voice of your eyes is deeper than all roses.
Nobody, not even the rain, has such small hands...

                                                               E. E. Cummings

Ερωτικό

Ναι, αγαπημένη μου. Πολύ πριν να σε συναντήσω
εγώ σε περίμενα. Πάντοτε σε περίμενα.
Σαν ήμουνα παιδί και μ' έβλεπε λυπημένο η μητέρα μου έσκυβε και με ρωτούσε.
Τι έχεις αγόρι μου;
Δε μίλαγα. Μονάχα κοίταζα πίσω απ' τον ώμο της
έναν κόσμο άδειο από σένα.
Και καθώς πηγαινόφερνα το παιδικό κοντύλι
ήτανε για να μάθω να σου γράφω τραγούδια.
Όταν ακούμπαγα στο τζάμι της βροχής ήταν που αργούσες ακόμα
όταν τη νύχτα κοίταζα τ' αστέρια ήταν γιατί μου λείπανε τα μάτια σου κι όταν χτύπαγε η πόρτα μου κι άνοιγα δεν ήτανε κανείς.
Κάπου όμως μες στον κόσμο ήταν η καρδιά σου που χτυπούσε.
Έτσι έζησα. Πάντοτε.
Κι όταν βρεθήκαμε για πρώτη φορά - θυμάσαι; - μου άπλωσες τα χέρια σου τόσο τρυφερά σα να με γνώριζες από χρόνια.
Μα και βέβαια με γνώριζες. Γιατί πριν μπεις ακόμα στη ζωή μου είχες πολύ ζήσει μέσα στα όνειρά μου αγαπημένη μου.
Α, θα 'θελα να φιλήσω τα χέρια του πατέρα σου, της μητέρας σου τα
γόνατα που σε γεννήσανε για μένα
να φιλήσω όλες τις καρέκλες που ακούμπησες περνώντας με το φόρεμα σου
να κρύψω σα φυλαχτό στον κόρφο μου ένα μικρό κομμάτι απ' το σεντόνι που κοιμήθηκες.
Θα μπορούσα ακόμα και να χαμογελάσω στον άντρα που σ' έχει δει γυμνή πριν από μένα να του χαμογελάσω,
που του δόθηκε μια τόση ατέλειωτη ευτυχία. Γιατί εγώ, αγαπημένη,
σου χρωστάω κάτι πιο πολύ απ' τον έρωτα εγώ σου χρωστάω το τραγούδι και την ελπίδα, τα δάκρυα και πάλι την ελπίδα.
Σ’ αναζητάω
σαν τον τυφλό που ψάχνει να βρει το πόμολο της πόρτας σ’ ένα σπίτι που ‘πιασε φωτιά.
Θα σ’ ακούω σαν τον τυφλό που κλαίει,
ακούγοντας μακριά τη βουή μια μεγάλης γιορτής.

                                                                          Τάσος Λειβαδίτης

Sonnet XVIII

Shall I compare thee to a summer's day?
Thou art more lovely and more temperate.
Rough winds do shake the darling buds of May,
And summer's lease hath all too short a date.
Sometime too hot the eye of heaven shines,
And often is his gold complexion dimm'd;
And every fair from fair sometime declines,
By chance, or nature's changing course untrimm'd;
But thy eternal summer shall not fade,
Nor lose possession of that fair thou ow'st;
Nor shall Death brag thou wander'st in his shade,
When in eternal lines to time thou grow'st.

So long as men can breathe, or eyes can see,
So long lives this, and this gives life to thee.

                                                             William Shakespeare

How Do I Love Thee?

How do I love thee? Let me count the ways.
I love thee to the depth and breadth and height
My soul can reach, when feeling out of sight
For the ends of Being and ideal Grace.

I love thee to the level of everyday's
Most quiet need, by sun and candlelight.
I love thee freely, as men strive for Right;
I love thee purely, as they turn from Praise.

I love thee with the passion put to use
In my old griefs, and with my childhood's faith.
I love thee with a love I seemed to lose
With my lost saints, I love thee with the breath,
Smiles, tears, of all my life! and, if God choose,
I shall but love thee better after death.

                                                Elizabeth Barrett Browning

Η Αγάπη

Δεν ωφελεί να καρτεράς όρθιος στη πόρτα του σπιτιού
και με τα μάτια στους νεκρούς τους δρόμους στυλωμένα.
Αν είναι να '’ρθει, θε να ‘ρθεί, δίχως να νιώσεις από που,
και πίσω σου πλησιάζοντας με βήματα σβησμένα.
Θε να σου κλείσει απαλά, με τ' άσπρα χέρια της τα δυό,
τα μάτια που κουράστηκαν στους δρόμους να κοιτάνε,
κι όταν γελώντας να της πεις θα σε ρωτήσει: "’'Ποιά ειμ' εγώ;"
απ' της καρδιάς το σκίρτημα θα καταλάβεις ποιά '’ναι.
Δεν ωφελεί να καρτεράς... Αν είναι να '’ρθει,θε να '’ρθεί.
Κλειστά όλα να ‘ναι, θα τη δεις έξαφνα μπρος σου να βρεθεί
κι ανοίγοντας τα μπράτσα της πρώτη θα σ’ 'αγκαλιάσει.
Ειδέ κι αν έχεις φωτεινό, το σπίτι για να τη δεχθείς,
και σα φανεί, τρέξεις σ'’ αυτή κι εμπρός στα πόδια της συρθείς,
αν είναι να ‘ρθει, θε να ‘ρθεί, αλλιώς θα προσπεράσει.…

                                                                       Κώστας Ουράνης

Αγάπη

Νʼ αγαπάς
σημαίνει να σπαρταράς
στα σεντόνια
ξεσκισμένα απʼ την αϋπνία…
Γιατί αγάπη,
δεν εινʼ ένας τρυφερός παράδεισος
μα η βίαιη επίθεση
της λαίλαπας
νερού και φωτιάς.

                                   Βλαντιμίρ Μαγιακόφσκι

Sonnet XVII

I do not love you as if you were salt-rose, or topaz,
or the arrow of carnations the fire shoots off.
I love you as certain dark things are to be loved,
in secret, between the shadow and the soul.

I love you as the plant that never blooms
but carries in itself the light of hidden flowers;
thanks to your love a certain solid fragrance,
risen from the earth, lives darkly in my body.

I love you without knowing how, or when, or from where.
I love you straightforwardly, without complexities or pride;
so I love you because I know no other way than this: 

where I do not exist, nor you,
so close that your hand on my chest is my hand,
so close that your eyes close as I fall asleep.

                                                                 Pablo Neruda

Κοντά σου

Κοντά σου δεν αχούν άγρια οι ανέμοι.

Κοντά σου είναι η γαλήνη και το φως.

Στου νου μας τη χρυσόβεργην ανέμη

ο ρόδινος τυλιέται στοχασμός.

 

Κοντά σου η σιγαλιά σα γέλιο μοιάζει

που αντιφεγγίζουν μάτια τρυφερά

κι αν κάποτε μιλάμε, αναφτεριάζει,

πλάι μας κάπου η άνεργη χαρά.

 

Κοντά σου η θλίψη ανθίζει σα λουλούδι

κι ανύποπτα περνά μεσ’ στη ζωή.

Κοντά σου όλα γλυκά κι όλα σα χνούδι,

σα χάδι, σα δροσούλα, σαν πνοή.

                                                            Μαρία Πολυδούρη

Τετάρτη 18 Φεβρουαρίου 2009

Δυο μέρες μόνο

Δυο μέρες μόνο, να σε κρατάω αγκαλιά.

Δυο μέρες μόνο, να σ’ έχω δίπλα μου ξανά,

για λίγο μόνο...

Δυο μέρες μόνο, σ’ ένα ταξίδι αστραπή,

να ξεδιπλώνω, να παίρνει ανάσα η ζωή,

για λίγο μόνο...

Για τόσο μόνο, φως να γεμίζουν οι στιγμές,

να λάμπουν μες στο χρόνο,

όλο το σώμα μου να ζει,

για σένα μόνο...

Δυο μέρες μόνο, να συνηθίζει το κορμί

κι εγώ να λιώνω

κι έπειτα μόνο τη φωνή σου ν’ ανταμώνω.

Δυο μέρες μόνο, όσο μια βόλτα διαρκεί,

για τόσο μόνο...

Όλη η ζωή μου αυτή η στιγμή.

Δυο μέρες μόνο...

Dangerously in love…

You are my life.

My happiest moments weren’t completely,

if you weren’t by my side.

With you next to me, there’s no darkness

I can’t overcome.

You’re my raindrop, I am the sea.

With you and God, who’s my sunlight,

I bloom and grow so beautifully.

Baby I’ m so proud, proud to be your girl.

You make the confusion go all away

from this cold and messed up world!

I’m in love with you, you set me free.

I can’t do this thing called life without you here with me, cause I’m dangerously in love with you.

I’ll never leave. Just keep lovin’ me,

the way I love you loving me.

I appreciate the love and dedication from you to me.

I know it ain’t easy loving me.

Later on in my destiny I see myself having your child.

I see myself being your wife.

And I see my whole future in your eyes.

I’m grateful to have you by my side.

Everytime I see your face my heart smiles.

I cannot do anything without you in my life,

holding me, kissing me, loving me...

Ερωτικό ΙΙ

Σε περιμένω,

όπως η παπαρούνα την άνοιξη,

το ξερό χώμα τη βροχή,

ο ισοβίτης στο κελί του ένα πουλί,

ο ναυαγός ένα σάπιο σανίδι.

 

Σε θυμάμαι,

να περνάς τις μέρες σου ξένοιαστα,

να ‘χεις την άγια αμαρτία στο αίμα σου,

να στέκομαι θρυμματισμένη στο κατώφλι σου

και συ τον ήλιο να κουρσεύεις.

Γύρω από την αγάπη

Δεν περιστρέφεται η γη γύρω απ' τον ήλιο
μα περιστρέφεται η γη γύρω απ' την αγάπη
μια ζωή.

Και όλα αυτά που σου 'χα πει
πως δε θα αγαπήσω,
παίρνω πίσω.
Σου δίνω πάλι το κορμί κι ότι με διαλύει θα διαλύσω.

Όλο γυρίζω μια ζωή γύρω απ' την αγάπη.
Λέω δεν έχω αντοχή κι όμως ξαναχτίζω την αγάπη.

Όλο γυρίζω μια ζωή γύρω απ' την αγάπη.
Όλο πεθαίνω ξεψυχώ και όλο επιστρέφω στην αγάπη.

Έτσι είναι μάτια μου η καρδιά.
Φταίει το υλικό της.
Σπάει στα δύο μια βραδιά κι όμως επιμένει να χτυπά.
Εγώ που είχα ορκιστεί την καρδιά να σώσω,
θα στη δώσω.

Πάρε καρδιά μου την καρδιά.
Φέρ’ τη μου συντρίμμια.
Τα συντρίμμια θα ενώσω

Δευτέρα 16 Φεβρουαρίου 2009

Δεν μπορώ

Να γλιστρούσες στο σκοτάδι, να πετούσες σαν αερικό...

Θα πεθάνω αυτό το βράδυ, θα πεθάνω αν δε σε δω.

Με γλυκό κρασί θα γίνω, αργοναύτης να ‘ρθω να σε βρω.

Να σε ανταμώσω λίγο, στης ψυχής μου το βυθό.

Δεν μπορώ, ο χειμώνας με πληγώνει,

άλλο πια δεν μπορώ...

Δεν μπορώ, την αυλή μου καίει το χιόνι,

άλλο πια δεν μπορώ...

Είσαι τ’ άγγιγμα του ανέμου, που μου ξαφνιάζει το κορμί.

Δε σε χόρτασα ποτέ μου, όλα ήταν μια στιγμή!

Τετάρτη 11 Φεβρουαρίου 2009

Εσύ με ξέρεις πιο πολύ

Εσύ με ξέρεις πιο πολύ, απ' όλους στη ζωή μου.
Τα μαγικά ταξίδια μου, τα έκανες κι εσύ.
Όταν η νύχτα μ' έστελνε, στα στέκια της ερήμου,
για σένα ήταν πάντα απλό, να ψάξεις να με βρεις.

Σου λέω με ξέρεις πιο πολύ, απ' όλους στη ζωή μου
για σένα είναι πάντα απλό, να ψάξεις να με βρεις.
Κι απόψε, μες την έρημη την πόλη, που με βρήκες πάλι,
πάρε με κοντά σου...

Κρύψε με μες το παλτό σου, κάνε με κορμί δικό σου,
ως την άκρη του μυαλού σου, ως την άκρη του ουρανού σου.
Τύλιξέ με στο κασκόλ σου, σαν παιδί σαν άγγελό σου
να χαθώ στη μυρωδιά σου, να χωρέσω στ' όνομά σου.

Η πόλη παίζει τη σκληρή, στα ενήλικα παιδιά της
κι αν λείπει το άλλο σου μισό, μισός μένεις κι εσύ.
Μα όταν μαζί σου περπατώ, στα έρημα στενά της
στο πέλαγος της μοναξιάς μου, γίνεσαι νησί.

Τρίτη 10 Φεβρουαρίου 2009

Να 'ρθεις όπως θα 'ρθουν τα χελιδόνια

Τι και αν με πίκρανες πολύ,μέσα μου η αγάπη ζωντανή
είναι για σένα όπως τότε που σε είχα...
Κατάρα αν είσαι ή προσευχή ή κάποιας θάλασσας ακτή,
ή κάποια μοίρα που με μάγεψε στα αλήθεια...

Σε μυρίζω στον αέρα του χειμώνα,
με χαϊδεύεις όταν γίνεσαι βροχή.
Να γυρίσεις σαν θα 'ρθουν τα χελιδόνια
και της άνοιξης να πάρεις τη μορφή.

Μα λεν’ συνέχεια οι παλιοί πως αν ραγίσει το γυαλί,
σβήνει η αγάπη και η θλίψη καίει τα στήθια.
Κι αν βρεί ο χρόνος γιατρικό και πεις ξανά το σ' αγαπώ,
ψέμα αν είναι δε θα ξέρεις η αλήθεια

Να με θυμηθείς

Κάθε που νιώθω μοναξιά,σκέφτομαι πως υπάρχεις
Και θέλω να 'ρθω εκεί κοντά,τίποτα να μην πάθεις.
Θα πλέξω χρώμα της φωτιάς,με το χαμόγελό σου
Σε άδεια δωμάτια σκοτεινά,θα βλέπω απ' το φως σου.

Να με θυμηθείς, να με θυμηθείς
Δεν φταίω εγώ,μέσα μου θα ζεις...
Να με θυμηθείς,να με θυμηθείς
Δεν φταίω εγώ,μέσα μου θα ζεις...

Κάθε που πνίγομαι σκυφτός,στα τρύπια όνειρά μου
Πιστεύω σαν ηθοποιός,πως βρίσκεσαι κοντά μου.

Some we’ll know

Ninety miles outside Chicago,can't stop driving

I don't know why

so many questions,need an answer

two years later

you're still on my mind

Whatever happen to Amelia Earhart,

who holds the stars up in the sky,

is true love just once in a life time,

did the captain of titanic cry?

someday we'll know,

if love can move a mountain...

someday we'll know,

why the sky is blue

someday we'll know

why I wasn't meant for you

Does anybody know the way to Atlantis

or what the wind says when she cries?

I'm speeding by the place that I met you

for the ninety-seventh time... tonight

someday we'll know,

why Sampson loved Deliah

one day I'll go

dancing on the moon

someday you'll know,

that I was the one for you

I bought a ticket to the end of the rainbow,

I watched the stars crash in the sea,

if I could ask God just one question

why aren't you here with me... tonight... 

Δευτέρα 9 Φεβρουαρίου 2009